ခဲပန်းချီရေးတဲ့အခါ ပွတ်တာ /မှူန်းတာ လုပ်သင့်သလားးမလုပ်သင့်ဘူး လားးဆိုတဲ့ ပြသာနာတခု ညီငယ်တယောက် ကျွနိတော့်ကို လာမေးပါသည်။
အဲ့မေးခွန်းကို မဆိုင်းမတွ (မလုပ်သင့်ပါဘူး) လို့ ကျွန်တော်ဖြေပါသည်။
ဒါပေမဲ့ နောက်ဆက်တွဲ အနေနဲ့ ( အရင်တုန်းကဟုတ်ပါတယ် မလုပ်သင့်ပါဘူးးးးအခုကတော့ အပြည့်အဝ မဟုတ် တော့ပါဘူးး လုပ်သင့်တဲ့အခါ လုပ်ရပါမည် ) ဟု ထပ်ဖြေပါသည်။
ရှူပ်သွားလားမသိဘူးးးး
ဆရာတွေစကားးကန့်လန့်တိုက်တာမဟုတ်ပါဘူးးးး
ဒီလိုဗျ
ခဲပန်းချီကို ပွတ်တာဖြစ်ဖြစ် မှူန်းတာဖြစ်ဖြစ်ဆရာတွေက မကြိုက်ကြဘူးးး
ခဲပန်းချီရဲ့ အနှစ်သာရ ဖြစ်တဲ့ အဖိအဖေါ့တွေ အပျော့အမာတွေ အလင်းအမှောင်တွေ စသည်ဖြင့် ပေါ်လွင်အောင်ရေးရတာမို့ ခဲေရးချက်ကိုကြည့်ပီးးး လက်ရာကို ခန့်မှန်းသုံးသပ်လို့တောင်ရတယ်ပေါ့ဗျာ။
ပွတ်လိုက်မှူန်းလိုက်တော့ အခြေခံရေးချက်တွေကို မသိရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။
ကျွန်တော်သင်ခဲ့ရတုန်းကလည်း မပွတ်ခဲ့ မမှူန်းခဲ့ ရပါဘူးးး။
လွန်ခဲ့တဲ့ (နှစ် အစိတ်ကျော်) လောက်က ဆရာ စူး မြင့်သိန်း ဆီမှာ သင်တာပါ။
ပန်းချီပန်းပုကျောင်းထဲမှာပါ။
အခုဖြစ်နေတဲ့ ပွတ်/မှူန်းကိစ္စ က
ကျွန်တော်တို့ ပြည်တွင်း ဝါသနာရှင် တွေ ကြားထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ပြသာနာဖြစ်ပါသည်။
အခုလို ကမ္ဘာကြီးက ရွာဖြစ်နေတဲ့ နည်းပညာခေတ်ကြီးထဲမှာ နိုင်ငံတကာက ပညာရှင်တွေ ရဲ့ လက်ရာ ကို ခလုပ်တချက် နှိပ်ရုံနဲ့လေ့လာခွင့် သင်ယူခွင့် ရနေပါပီ။
ဘာလုပျကွမလဲ
ထိုင်နေကြမလားး
လေ့လာကြမလားးး
ဟုတ်ကဲ့
ကျွန်တော်တို့ လေ့လာရပါမယ်။
သူတို့တွေဘယ်လိုရေးးလဲ
ကျွန်တော်တို့နဲ့ ဘာကွာနေလဲ....
နည်းစနစ်လားး??
သီအိုရီလားးး??
Hand tools တွေလားးးး??
......
လားးပေါင်းးများစွာ နဲ့ ကျန်နေခဲ့လို့မရပါဘူးးး။
ပထမဆုံးးးhandtools တွေ လုံးဝကွဲပြားခြားနားနေပါပီ။
နံပါတ်အကြီး ခဲတံဆိုရင် အရင်တုန်းက လက်သမားတွေသုံးးတဲ့ ခဲတံအပြားးကြီးးနဲ့ သူံးရပါတယ်။
ဆိုင်မှာသွားဝယ်ရင် လက်သမားး လို့တောင် အထင်ခံရပါသည်။
အဲ့ခေတ်အဲ့အခါက ခဲတံအပြားကြီးသုံးတာ လက်သမားပဲရှိပါသည်။
ခဲတံနံပါတ်အလိုက် ရဖို့ဆိုတာ တော်တော်မလွယ်တဲ့ကိစ္စပါ။
အခုခေတ် တောင် မကြာသေးပါဘူးး။
(၅) နှစ်လောက်ပဲရှိအူးမှာပါ
ခဲတံ ကဒ်လိုက်တွေ အလွယ်တကူဝယ်လို့ရလာတာ။
ခဲဖျက်ဆိုလည်းအတုံးးကြီးတစ်တုံးဝယ်ပီး လိုသလို လှီးဖြတ် ကာအသုံးးပြုရပါတယ်။
ဝါးတူ ထိပ်ကို ခွဲပီးးးလှီးထားတဲ့ ခဲဖျက် ညှပ်၊သားရေကွင်းနဲ့ချည် ပီးးသုံးရတာပါ။
အခုကတော့ အဲ့လောက်ခေါင်းမစားတော့ပါ။ခဲဖျက်ဘောပင် လိုချင်သလားး ဒါမှမဟုတ် အဲ့ထပ်ကောင်းတဲ့ mono zero ခဲဖျက်လိုချင်လားး၊ခဲဖျက်ပျော့ ယူအူးမလားးးလိုချင်တာအားလုံးးဝယ်လို့ရနေပါပီ။
စာရွက်ဆိုရင်လည်း ငွေကြေးတက်နိုင်ပါက ပြည်ပ အထိ မှာပီး အသုံးပြုနိုင်ပီဖြစ်ပါသည်။
တခြားနိုင်ငံတွေမှာ အသုံးပြုတာကြာမှ ဒီမှာအသုံးပြုရကောင်းမှန်းသိလာတာဖြစ်ပါသည်။
စုတ်တံတွေဆိုလည်းထိုနည်းလည်းကောင်းဖြစ်ပါသည်။
ငွေကြေးတက်နိုင်ဖို့သာ လိုပါသည်။
ဒါက အကျဉ်းချူံးးhand tools ကွာခြားချက်ဖြစ်ပါသည်။
ဒီပစ္စည်းတွေရှိတော့ရော နိုင်ငံခြားက အဖြူကောင်တွေရေးသလို ရေးတက်ပီလားးး
မရသေးပါ
အသုံးပြုပုံ
နည်းစနစ်
လိုပါသေးသည်
သေချာလေ့လာပီးမှ တုပ လိုက်ရေးးကြည့်ရပါသည်။
ကျွမ်းကျင်ဖို့ အချိန်ပေးရပါသည်။
ထိုသို့ တုပပီးလိုက်ရေးတဲ့အခါ
အရင်လို ခဲခြစ်အတိုင်းးထားလို့မရတော့ပါ။smooth ဖြစ်အောင် နည်းမျိူးစုံသုံးရပါတော့သည်။
Tissue တွေအသုံးပြုသလို
ဝါဂွမ်းးအနုလည်းသုံးကြပါသည်။
စုတ်တံ အနုနဲ့လည်း ပွတ်ကြပါသည်။
ထိုအခါ နူးညံ့ချောမွေ့ပီး တကယ့်လူ့အသားအရေအတိုင်း ရရှိလာပါသည်။
ဓါတ်ပုံထဲကလို ချွတ်စွတ်တူတာ ကြိုက်လာကြသည်။
ထို့ကြောင့် ယခုခေတ်အနေအထားအရ ပြည်ပပညာရှင်များနည်းတူ realism မှ hyperealism များရေးသောအခါ ပွတ်ခြင်းမှူန်းခြင်းအတက်ကို မဖြစ်မနေ တက်ထားရပါ တော့မည်။
ခဲပန်းချီ မှာ မမှူန်းရဘူးးမပွတ်ရဘူးလို့လည်းအမြဲတမ်း တသမတ်တည်း လက်ခံထားလို့မရတော့ပါ။
အလှတရားတမျိူးးစီဖြစ်ပါသည်။
လိုအပ်လာတဲ့အခါ အသုံးပြုရမည်သာဖြစ်ပါသည်။
ခေတ်ကစကားပြောလာပါသည်။
ထို့ကြောင့်ဝါသနာရှင်တွေကြားမှာ blending ဆိုတဲ့စကားးးတွင်တွင်ကျယ်ကျယ် အသုံးပြုလာကြတာဖြစ်ပါသည်။
ဆီဆေး ရေဆေး အခရိုင်းလစ် ပါစတယ် ...စသည့် medium များရေးသောအခါတွင်လည်း blending လုပ်ရပါသည်။
ထို့ကြောင့် လိုအပ်ပါက ပွတ်ပွတ် မှူန်းမှူန်း ပြသာနာ မဟုတ်ဟု မြင်ပါသည်။
ပွတ်တာ မှူန်းတာ ကို ဘောင်မဝင်ဟု သတ်မှတ်ပါက နိုင်ငံတကာ က နာမည်ကြီးးးပညာရှင်များးလည်း ဘောင်မဝင်သည့်အထဲပါသွားပါလိမ်မည်။
ဒီလောက်ဆိုလျှင် ပွတ်တာ မှူန်းတာ ပြသာနာမဟုတ်ဟု မြင်လောက်ပီထင်ပါသည်။
Realism နဲ့ ပက်သက်လို့
ဆရာစူးမြင့်သိန်း ပြောတာေလး မှတ်မိနေပါသေးသည်။ဆင်ခြင်တွေးတောလို့ရအောင် မျှဝေပါဦးမည်။
တချိူ့ လူတွေ(ငတုံးးတွေ) က realism ကို တအားးကြိုက်ကြတယ်တဲ့၊
ပြသာဒ် ကို ပြသာဒ်အတိုင်း ဤသည်မရွေးးရေးမှ ကြိုက်ကြတယ်၊
ကိုယ်ပိုင်ဟန် ထွင်ပီးရေးလို့မရဘူးးး။
ဆိုကြပါစို့ ပြသာဒ်ဟန်အတိုင်းနီးနီးစပ်စပ် တြိဂံလေးတခုရေးရင်ကို လက်မခံခြင်ကြဘူးးး။
ဘာလို့လက်မခံချင်တာလဲဆိုတော့ ဦးနှောဏ်ကို အလုပ်မပေးချင်လို့။စဉ်းစားတွေးခေါ်ပေးတဲ့အပိုင်းမှာ အလေ့အကျင့်မရှိလို့၊ပညာရေးနိမ့်ကျလို့ပေါ့တဲ့....
ဆရာစူးပြောတာ ကျွန်တော် အပြည့်အဝ လက်ခံပါသည်။
လူတွေဟာ.....
အရှိတရားကို ကိုယ်သိထားတဲ့အတိုင်းပဲ လက်ခံခြင်ကြသည်။
တခြားပုံစံတခုပြောင်းသွားရင် ဘာကြီးလဲဆိုပီးးး ခေါင်းကိုက်ရမှာမို့
ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေးတောမနေချင်ဘူးးး။
အလွယ်တကူမြင်နေကြပုံအတိုင်းပဲလက်ခံချင်ကြသည်။
ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ လူမျိူးးများသည်
လှေကြီးထိုးရိုးရိုးးနှစ်သက်သော မြန်မာလူမျိူးးးများးပါတကားလို့တွေးတောဆင်ခြင်မိပါ တော့သည်ခင်ဗျားးး။
(သင်ဆရာ၊မြင်ဆရာ၊ကြားဆရာများအားဂါရဝပြုပါသည်)
KMH(CIVIL)
အဲ့မေးခွန်းကို မဆိုင်းမတွ (မလုပ်သင့်ပါဘူး) လို့ ကျွန်တော်ဖြေပါသည်။
ဒါပေမဲ့ နောက်ဆက်တွဲ အနေနဲ့ ( အရင်တုန်းကဟုတ်ပါတယ် မလုပ်သင့်ပါဘူးးးးအခုကတော့ အပြည့်အဝ မဟုတ် တော့ပါဘူးး လုပ်သင့်တဲ့အခါ လုပ်ရပါမည် ) ဟု ထပ်ဖြေပါသည်။
ရှူပ်သွားလားမသိဘူးးးး
ဆရာတွေစကားးကန့်လန့်တိုက်တာမဟုတ်ပါဘူးးးး
ဒီလိုဗျ
ခဲပန်းချီကို ပွတ်တာဖြစ်ဖြစ် မှူန်းတာဖြစ်ဖြစ်ဆရာတွေက မကြိုက်ကြဘူးးး
ခဲပန်းချီရဲ့ အနှစ်သာရ ဖြစ်တဲ့ အဖိအဖေါ့တွေ အပျော့အမာတွေ အလင်းအမှောင်တွေ စသည်ဖြင့် ပေါ်လွင်အောင်ရေးရတာမို့ ခဲေရးချက်ကိုကြည့်ပီးးး လက်ရာကို ခန့်မှန်းသုံးသပ်လို့တောင်ရတယ်ပေါ့ဗျာ။
ပွတ်လိုက်မှူန်းလိုက်တော့ အခြေခံရေးချက်တွေကို မသိရတော့ဘူးပေါ့ဗျာ။
ကျွန်တော်သင်ခဲ့ရတုန်းကလည်း မပွတ်ခဲ့ မမှူန်းခဲ့ ရပါဘူးးး။
လွန်ခဲ့တဲ့ (နှစ် အစိတ်ကျော်) လောက်က ဆရာ စူး မြင့်သိန်း ဆီမှာ သင်တာပါ။
ပန်းချီပန်းပုကျောင်းထဲမှာပါ။
အခုဖြစ်နေတဲ့ ပွတ်/မှူန်းကိစ္စ က
ကျွန်တော်တို့ ပြည်တွင်း ဝါသနာရှင် တွေ ကြားထဲမှာ ဖြစ်နေတဲ့ ပြသာနာဖြစ်ပါသည်။
အခုလို ကမ္ဘာကြီးက ရွာဖြစ်နေတဲ့ နည်းပညာခေတ်ကြီးထဲမှာ နိုင်ငံတကာက ပညာရှင်တွေ ရဲ့ လက်ရာ ကို ခလုပ်တချက် နှိပ်ရုံနဲ့လေ့လာခွင့် သင်ယူခွင့် ရနေပါပီ။
ဘာလုပျကွမလဲ
ထိုင်နေကြမလားး
လေ့လာကြမလားးး
ဟုတ်ကဲ့
ကျွန်တော်တို့ လေ့လာရပါမယ်။
သူတို့တွေဘယ်လိုရေးးလဲ
ကျွန်တော်တို့နဲ့ ဘာကွာနေလဲ....
နည်းစနစ်လားး??
သီအိုရီလားးး??
Hand tools တွေလားးးး??
......
လားးပေါင်းးများစွာ နဲ့ ကျန်နေခဲ့လို့မရပါဘူးးး။
ပထမဆုံးးးhandtools တွေ လုံးဝကွဲပြားခြားနားနေပါပီ။
နံပါတ်အကြီး ခဲတံဆိုရင် အရင်တုန်းက လက်သမားတွေသုံးးတဲ့ ခဲတံအပြားးကြီးးနဲ့ သူံးရပါတယ်။
ဆိုင်မှာသွားဝယ်ရင် လက်သမားး လို့တောင် အထင်ခံရပါသည်။
အဲ့ခေတ်အဲ့အခါက ခဲတံအပြားကြီးသုံးတာ လက်သမားပဲရှိပါသည်။
ခဲတံနံပါတ်အလိုက် ရဖို့ဆိုတာ တော်တော်မလွယ်တဲ့ကိစ္စပါ။
အခုခေတ် တောင် မကြာသေးပါဘူးး။
(၅) နှစ်လောက်ပဲရှိအူးမှာပါ
ခဲတံ ကဒ်လိုက်တွေ အလွယ်တကူဝယ်လို့ရလာတာ။
ခဲဖျက်ဆိုလည်းအတုံးးကြီးတစ်တုံးဝယ်ပီး လိုသလို လှီးဖြတ် ကာအသုံးးပြုရပါတယ်။
ဝါးတူ ထိပ်ကို ခွဲပီးးးလှီးထားတဲ့ ခဲဖျက် ညှပ်၊သားရေကွင်းနဲ့ချည် ပီးးသုံးရတာပါ။
အခုကတော့ အဲ့လောက်ခေါင်းမစားတော့ပါ။ခဲဖျက်ဘောပင် လိုချင်သလားး ဒါမှမဟုတ် အဲ့ထပ်ကောင်းတဲ့ mono zero ခဲဖျက်လိုချင်လားး၊ခဲဖျက်ပျော့ ယူအူးမလားးးလိုချင်တာအားလုံးးဝယ်လို့ရနေပါပီ။
စာရွက်ဆိုရင်လည်း ငွေကြေးတက်နိုင်ပါက ပြည်ပ အထိ မှာပီး အသုံးပြုနိုင်ပီဖြစ်ပါသည်။
တခြားနိုင်ငံတွေမှာ အသုံးပြုတာကြာမှ ဒီမှာအသုံးပြုရကောင်းမှန်းသိလာတာဖြစ်ပါသည်။
စုတ်တံတွေဆိုလည်းထိုနည်းလည်းကောင်းဖြစ်ပါသည်။
ငွေကြေးတက်နိုင်ဖို့သာ လိုပါသည်။
ဒါက အကျဉ်းချူံးးhand tools ကွာခြားချက်ဖြစ်ပါသည်။
ဒီပစ္စည်းတွေရှိတော့ရော နိုင်ငံခြားက အဖြူကောင်တွေရေးသလို ရေးတက်ပီလားးး
မရသေးပါ
အသုံးပြုပုံ
နည်းစနစ်
လိုပါသေးသည်
သေချာလေ့လာပီးမှ တုပ လိုက်ရေးးကြည့်ရပါသည်။
ကျွမ်းကျင်ဖို့ အချိန်ပေးရပါသည်။
ထိုသို့ တုပပီးလိုက်ရေးတဲ့အခါ
အရင်လို ခဲခြစ်အတိုင်းးထားလို့မရတော့ပါ။smooth ဖြစ်အောင် နည်းမျိူးစုံသုံးရပါတော့သည်။
Tissue တွေအသုံးပြုသလို
ဝါဂွမ်းးအနုလည်းသုံးကြပါသည်။
စုတ်တံ အနုနဲ့လည်း ပွတ်ကြပါသည်။
ထိုအခါ နူးညံ့ချောမွေ့ပီး တကယ့်လူ့အသားအရေအတိုင်း ရရှိလာပါသည်။
ဓါတ်ပုံထဲကလို ချွတ်စွတ်တူတာ ကြိုက်လာကြသည်။
ထို့ကြောင့် ယခုခေတ်အနေအထားအရ ပြည်ပပညာရှင်များနည်းတူ realism မှ hyperealism များရေးသောအခါ ပွတ်ခြင်းမှူန်းခြင်းအတက်ကို မဖြစ်မနေ တက်ထားရပါ တော့မည်။
ခဲပန်းချီ မှာ မမှူန်းရဘူးးမပွတ်ရဘူးလို့လည်းအမြဲတမ်း တသမတ်တည်း လက်ခံထားလို့မရတော့ပါ။
အလှတရားတမျိူးးစီဖြစ်ပါသည်။
လိုအပ်လာတဲ့အခါ အသုံးပြုရမည်သာဖြစ်ပါသည်။
ခေတ်ကစကားပြောလာပါသည်။
ထို့ကြောင့်ဝါသနာရှင်တွေကြားမှာ blending ဆိုတဲ့စကားးးတွင်တွင်ကျယ်ကျယ် အသုံးပြုလာကြတာဖြစ်ပါသည်။
ဆီဆေး ရေဆေး အခရိုင်းလစ် ပါစတယ် ...စသည့် medium များရေးသောအခါတွင်လည်း blending လုပ်ရပါသည်။
ထို့ကြောင့် လိုအပ်ပါက ပွတ်ပွတ် မှူန်းမှူန်း ပြသာနာ မဟုတ်ဟု မြင်ပါသည်။
ပွတ်တာ မှူန်းတာ ကို ဘောင်မဝင်ဟု သတ်မှတ်ပါက နိုင်ငံတကာ က နာမည်ကြီးးးပညာရှင်များးလည်း ဘောင်မဝင်သည့်အထဲပါသွားပါလိမ်မည်။
ဒီလောက်ဆိုလျှင် ပွတ်တာ မှူန်းတာ ပြသာနာမဟုတ်ဟု မြင်လောက်ပီထင်ပါသည်။
Realism နဲ့ ပက်သက်လို့
ဆရာစူးမြင့်သိန်း ပြောတာေလး မှတ်မိနေပါသေးသည်။ဆင်ခြင်တွေးတောလို့ရအောင် မျှဝေပါဦးမည်။
တချိူ့ လူတွေ(ငတုံးးတွေ) က realism ကို တအားးကြိုက်ကြတယ်တဲ့၊
ပြသာဒ် ကို ပြသာဒ်အတိုင်း ဤသည်မရွေးးရေးမှ ကြိုက်ကြတယ်၊
ကိုယ်ပိုင်ဟန် ထွင်ပီးရေးလို့မရဘူးးး။
ဆိုကြပါစို့ ပြသာဒ်ဟန်အတိုင်းနီးနီးစပ်စပ် တြိဂံလေးတခုရေးရင်ကို လက်မခံခြင်ကြဘူးးး။
ဘာလို့လက်မခံချင်တာလဲဆိုတော့ ဦးနှောဏ်ကို အလုပ်မပေးချင်လို့။စဉ်းစားတွေးခေါ်ပေးတဲ့အပိုင်းမှာ အလေ့အကျင့်မရှိလို့၊ပညာရေးနိမ့်ကျလို့ပေါ့တဲ့....
ဆရာစူးပြောတာ ကျွန်တော် အပြည့်အဝ လက်ခံပါသည်။
လူတွေဟာ.....
အရှိတရားကို ကိုယ်သိထားတဲ့အတိုင်းပဲ လက်ခံခြင်ကြသည်။
တခြားပုံစံတခုပြောင်းသွားရင် ဘာကြီးလဲဆိုပီးးး ခေါင်းကိုက်ရမှာမို့
ရှည်ရှည်ဝေးဝေးတွေးတောမနေချင်ဘူးးး။
အလွယ်တကူမြင်နေကြပုံအတိုင်းပဲလက်ခံချင်ကြသည်။
ထို့ကြောင့် ကျွန်တော်တို့ လူမျိူးးများသည်
လှေကြီးထိုးရိုးရိုးးနှစ်သက်သော မြန်မာလူမျိူးးးများးပါတကားလို့တွေးတောဆင်ခြင်မိပါ တော့သည်ခင်ဗျားးး။
(သင်ဆရာ၊မြင်ဆရာ၊ကြားဆရာများအားဂါရဝပြုပါသည်)
KMH(CIVIL)
See less
No comments:
Post a Comment